Πέντε τρόποι για να Βοηθήσουμε 
τα Ντροπαλά Παιδιά!!

Τατιάνα Πολυζώτη
Ψυχολόγος (MSc Ειδικής Αγωγής)

Υπάρχουν παιδιά που είναι εξωστρεφή, έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους,
 του αρέσει να βρίσκονται με κόσμο και λένε με σιγουριά και δυναμικότητα την άποψή τους!
Κάποια άλλα όμως, δυσκολεύονται στις κοινωνικές συναναστροφές,
δεν κάνουν εύκολα φίλους, είναι υπερβολικά ήσυχα και συνεσταλμένα και σπάνια εκφράζουν τα "θέλω" και τα "πιστεύω" τους. Και φυσικά,  κάποιες φορές αδυνατούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους...

Τι πρέπει να κάνουμε (και να μην κάνουμε) όταν θέλουμε να βοηθήσουμε ένα ντροπαλό παιδί?

1) Μην βάζετε ταμπέλες!
Πολλές φορές προσπαθούμε να "δικαιολογήσουμε" τη στάση ενός ήσυχου και συνεσταλμένου παιδιού λέγοντας: "Είναι απλά πολύ ντροπαλή!". Η ντροπαλότητα μπορεί να είναι χαρακτηριστικό της προσωπικότητας όμως δεν καθορίζει το πιο πραγματικά είναι το παιδί και ενδεχομένως το πως εκείνο αισθάνεται τη δεδομένη στιγμή! Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στα θετικά στοιχεία του παιδιού και αν κάποιος άλλος χαρακτηρίσει το παιδί ως "ντροπαλό" μπορείτε να πείτε: "Ναι είναι πραγματικά πολύ καλός ακροατής και τόσο παρατηρητικός!".

2) Μην το πιέζετε υπερβολικά!
Καμμιά φορά θεωρούμε οτι θα ξεπεράσουμε τους φόβους μας μόνο αν βρισκόμαστε συνέχεια αντιμέτωποι με αυτούς. Ως εκ τούτου πιέζουμε το παιδί να μιλάει περισσότερο, να λέει την άποψή του και να κάνει περισσότερους φίλους θεωρώντας οτι έτσι το βοηθάμε. Ενίοτε όμως, είναι προτιμώτερο να σεβαστούμε το χαρακτηριστικό αυτό της προσωπικότητας του παιδιού και να το διδάξουμε ποιές πραγματικά είναι οι πιο "σημαντικές" στιγμές στις οποίες "πρέπει" να υψώσει το ανάστημά του (π.χ. σε περιπτώσεις σχολικού εκφοβισμού ή κάποιου είδους κακοποίησης).

3) Μην μιλάτε εσείς εκ μέρους του!
Προσπαθώντας να βοηθήσουμε το παιδί να εκφράσει όσα σκέφτεται ή όσα νιώθει, τείνουμε να μιλάμε εμείς εκ μέρους του, εκφράζοντας βέβαια στην περίπτωση αυτή σκέψεις και συναισθήματα που εμείς ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ οτι έχει και όχι όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εκείνο έχει να πει. Τα ντοπαλά παιδιά μερικές φορές χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να συγκεντρώσουν τις σκέψεις τους και να βρουν το θάρρος να τις εκφράσουν, οπότε δώστε του χρόνο, χαμογελάστε του και κυρίως... μείνετε σιωπηλοί!

4) Μικρά βήματα κάθε φορά!
Καλέστε ένα φίλο, με τον οποίον το παιδί νιώθει άνετα, στο σπίτι. Ενθαρρύνετέ το να χαμογελάει στους άλλους και να διατηρεί τη βλεμματική επαφή. Κάντε μια "συμφωνία" μαζί του οτι σήμερα θα χαιρετήσει ένα άνθρωπο, αύριο δύο κ.ο.κ. Το ντροπαλό παιδί πρέπει να χτίσει σιγά σιγά, με μικρά βήματα την κοινωνική αλληλεπίδραση.

5) Να το αγαπάτε για αυτό που είναι!
Όπως κάθε άλλος άνθρωπος (μεγάλος ή μικρός), έχει ανάγκη να το αγαπάτε για αυτό που είναι και να μην του φέρεστε σαν να υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή σαν να "πάσχει" από κάτι. Αν αντιληφθεί από εσάς οτι κάτι "δεν πάει καλά", θα βρει καταφύγιο στην εσωστρέφειά του και φυσικά θα χάσει την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια που νιώθει μαζί σας αλλά και ολοκληρωτικά την πίστη του στον εαυτό του και τις δυνατότητές του!