«…Συντροφιά με τις εννέα Μούσες …του Ελικώνα…»

Εκδρομή στο τέλους του σχολικού έτους 2011-2012 - 30 Μαΐου 2012

Η φετινή εκδρομή στο τέλος της χρονιάς αποφασίσαμε να πραγματοποιηθεί στην περιοχή ‘’Αρβανίτσα’’ στον Ελικώνα της  Βοιωτίας…

Το τοπίο ήταν μαγευτικό και εμείς και τα παιδιά περάσαμε υπέροχα…

…Λιγα λόγια για την τοποθεσία που επισκεφτήκαμε….

Ο Ελικώνας, βουνό της Στερεάς Ελλάδας, βρίσκεται στα σύνορα των νομών Βοιωτίας και Φωκίδας. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ελικώνας, ήταν αδερφός του Κιθαιρώνα. Τα δύο αδέρφια διέφεραν ως προς τον χαρακτήρα. Ο Ελικώνας ήταν ήρεμος και αγαπούσε τους γονείς του, ενώ ο Κιθαιρώνας ήταν πλεονέκτης και σκληρός. Ο Κιθαιρώνας σκότωσε τον πατέρα του με δόλιο τρόπο και έριξε απ’ τον γκρεμό τον αδερφό του.

Οι θεοί μεταμόρφωσαν τα δύο αδέρφια σε βουνά. Στον μεν Κιθαιρώνα σαν τιμωρία για την κακία του, όρισαν να κατοικούν οι Ερινύες, στο δε Ελικώνα όρισαν να κατοικούν οι κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, οι Μούσες, ως αμοιβή για τον καλό του χαρακτήρα. Η μυθολογία θέλει στον Ελικώνα να κατοικούν οι Μούσες μαζί με τον Απόλλωνα, όπου η ποίηση και η αρμονία ήταν η καθημερινή τους απασχόληση. Στον μαγευτικό τόπο των Μουσών, η φύση ήταν ήρεμη και απλόχερη. Κανένα δηλητηριώδες φυτό και ρίζα δε φύτρωνε και το δηλητήριο κανενός φιδιού δεν ήταν θανατηφόρο.

Ο Ελικώνας από την ευχαρίστησή του ακούγοντας το τραγούδι των Μουσών άρχισε να παίρνει ύψος και ο Ποσειδώνας για να ανακόψει την πορεία του προς τον ουρανό έστειλε το φτερωτό άλογο Πήγασο κι αυτό χτύπησε με το πόδι του το βουνό. Στο σημείο που χτύπησε η οπλή του αλόγου ανέβλυσε πηγή με πεντακάθαρο νερό η οποία ονομάστηκε Ιπποκρήνη… Ο μύθος λέει ότι αυτός που έπινε νερό από την πηγή αποκτούσε το χάρισμα της ποίησης.

Στον Ελικώνα, το βουνό με τις 16 κορυφές, τα έλατα και τα δάση βελανιδιάς, που υψώνεται ανάμεσα στον Κορινθιακό κόλπο και την πεδιάδα της Βοιωτίας, ακολουθείς μια λιγότερο γνωστή διαδρομή της Βοιωτίας. Αυτή που οδηγεί στα χωριά Αγία Αννα, Κυριάκι και Ζερίκι.

Αφήνοντας πίσω μας την Αγία Αννα και ξεκινώντας για το Κυριάκι, συναντάμε στο δρόμο μας  το οροπέδιο της Αρβανίτσας, έναν τόπο απίστευτου φυσικού κάλλους στην καρδιά του Ελικώνα. Εδώ, θαυμάζεις θέα στην ψηλότερη κορφή του βουνού, την χιονισμένη Παλιοβούνα, την πλουσιότατη και πολυποίκιλη χλωρίδα του βουνού με τα θεόρατα έλατα, τα πεύκα, τους κέδρους αλλά και τα αγριόχορτα και τα αμέτρητα αγριολούλουδα. Υπάρχει οργανωμένος χώρος αναψυχής , άφθονο γκαζόν, παιδική χαρά, πέτρινες βρύσες με παγωμένο νερό, ξύλινα τραπέζια και πάγκους και αρκετές χτιστές ψησταριές. Αν είστε τυχεροί και βρεθείτε εκεί τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι πιθανό να πετύχετε κάποια συναυλία.

......ΤΕΛΟΣ......