Ένα ποίημα για το Δάσκαλο που σήμερα γιορτάζει...

Σμίλευε πάλι, δάσκαλε, ψυχές! 

Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, 

Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! 

Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! 

Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει, 

Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη. 

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά, 

Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει. 

Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει; 

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί 

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, 

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Κωστής Παλαμάς